شرایط اقامه دعوا:
وجه التزام قراردادی مبلغی است که طرفین در قرارداد برای عدم انجام تعهد یا تأخیر در انجام آن تعیین میکنند. این دعوا زمانی مطرح میشود که یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکرده و مطابق قرارداد، موظف به پرداخت وجه التزام باشد.
شرایط اقامه این دعوا عبارتند از:
وجود قرارداد معتبر: ابتدا باید قراردادی میان طرفین وجود داشته باشد که در آن شرط وجه التزام برای عدم انجام یا تأخیر در انجام تعهد درج شده باشد.
عدم انجام یا تأخیر در انجام تعهد: موکل باید اثبات کند که طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکرده یا تأخیر داشته است.
قید شرط وجه التزام در قرارداد: شرط وجه التزام باید به صورت مشخص و روشن در قرارداد قید شده باشد.
مستندات قانونی: ماده 230 قانون مدنی ایران به موضوع وجه التزام میپردازد و بیان میکند که اگر در قراردادی شرط شده باشد که در صورت تخلف، وجهی به عنوان خسارت پرداخت شود، متخلف موظف به پرداخت آن است.
ادله و مدارک لازم:
- قرارداد رسمی یا عادی که در آن شرط وجه التزام قید شده است.
- مدارکی که عدم انجام تعهد یا تأخیر در انجام آن را اثبات کند.
- گواهی یا اظهارنظر کارشناسی در صورت لزوم، برای مثال در موارد فنی که نیاز به تأیید تأخیر یا عدم انجام تعهد وجود داشته باشد.
نکات مهم در هنگام دادرسی:
دقت در متن قرارداد: باید شرط وجه التزام بهصورت واضح و بدون ابهام در قرارداد درج شده باشد، در غیر این صورت ممکن است دادگاه این شرط را نپذیرد.
عدم امکان تعدیل وجه التزام: در صورتی که وجه التزام بهصورت صحیح در قرارداد قید شده باشد، دادگاه معمولاً نمیتواند آن را تغییر دهد.
لزوم ارائه مدارک معتبر: موکل باید مدارکی مانند ایمیلها، مکاتبات یا اسنادی را ارائه دهد که تأخیر یا عدم انجام تعهد را ثابت کنند.
