دعوای فسخ قرارداد

شرایط اقامه دعوا:

فسخ قرارداد زمانی مطرح می‌شود که یکی از طرفین به دلایل قانونی یا قراردادی حق فسخ قرارداد را دارد. این حق می‌تواند به دلیل وجود شرایط فسخ در قرارداد یا براساس قوانین مدنی باشد.

شرایط اقامه دعوا عبارتند از:

وجود شرط فسخ در قرارداد:  در قرارداد باید شرط فسخ به وضوح قید شده باشد یا دلایل قانونی برای فسخ وجود داشته باشد (مانند خیار تدلیس، غبن و ...).

اعلام فسخ در زمان مناسب:  فسخ قرارداد باید در مهلت قانونی یا زمانی که در قرارداد تعیین شده است، اعلام شود.

تأیید حق فسخ توسط دادگاه:  در صورتی که طرف مقابل با فسخ موافق نباشد، موکل می‌تواند از طریق دادگاه درخواست تأیید فسخ را ارائه دهد.

مستندات قانونی:  ماده 219 قانون مدنی ایران بیان می‌کند که قراردادها الزام‌آور هستند مگر در مواردی که یکی از طرفین حق فسخ داشته باشد. همچنین، مواد 396 به بعد به موارد و شرایط خیارات و حق فسخ می‌پردازند.

ادله و مدارک لازم:

• قرارداد مکتوب که در آن شرط فسخ یا دلایل قانونی فسخ قید شده است.
• مدارک اثبات‌کننده نقض قرارداد یا دلایلی که موکل برای فسخ ارائه می‌دهد.
• اظهارنظر کارشناسی در مواردی که فسخ به دلایل تخصصی نیاز به بررسی دارد (مانند مواردی که کالای معیوب تحویل داده شده است).

نکات مهم در هنگام دادرسی:  

مهلت‌های قانونی برای اعمال فسخ:  در صورت وجود مهلت قانونی برای اعمال حق فسخ، موکل باید توجه داشته باشد که در زمان مقرر اقدام کند.

اثبات شرایط فسخ:  موکل باید بتواند دلایل فسخ قرارداد را به‌طور دقیق اثبات کند. اگر فسخ به دلیل نقض تعهدات است، مدارک و مستندات باید روشن باشد.

مشاوره حقوقی پیش از اعلام فسخ:  در مواردی که شرط یا دلایل فسخ واضح نیست، مشاوره با وکیل متخصص می‌تواند از بروز مشکلات حقوقی جلوگیری کند.